خدا تنهاست

هر گاه تنهایی ات را به فریاد درونت می سپاری و مرا می خوانی تا یاریت کنم...

هر گاه صدای خاموش  قلبت را به سوی درگاهم روانه می سازی...

فرشته های من به رویا میسپارند خواهش یک لحظه فریاد تو را، که ایکاش میتوانستند دمی نیایشت را به تجربه آورند!!!

از چه غمگینی؟؟؟

دل سپرده بودنت را تاب نمی آوری؟؟؟

میهراسی؟؟؟

به آغوشم بسپار هراست را، تا تو را با خود به مزرعه خلقت ببرم و داستان عاشق شدنم را برایت زمزمه کنم...

...و من آفرینش را دیدم! خلق همه هستی را...

دیدم خداوند به ذوق نشسته است این آفرینش را و همه کائنات را به پایمان به سجده عشق در آورده است! دیدم اما، شیطان سجده نکرد و خداوند بر سر اینکه میتواند ما را عاشق خودش کند با او مدارا میکند، آنقدر که همان اندازه به او قدرت میدهد درست مثل خودش...

من خداوند را میبینم پشت پنجره تنهایی اش، منتظر دستان بی تردید ماست تا به لبخندی، دلربایی اش را درک کنیم و پنجره را به سوی نگاه بی انتهای خواستنش بگشاییم!!! من دیدم اما، آدمها پر از غرورند و یکی یکی پنجره ها را می بندند...

دیدم که او عاشقانه عشق میورزید و هر آینه به ما مشتاق بود و مشتاق تر...

دیدم که ما تکثیر شدیم، میلیونها سلول و هر کس در پی خود...

خداوند زمزمه کرد: من بر تک تک شما همان گونه عاشقم، که دیگریتان را!

ببین که هر کس به سویی میرود...

یکی در عشق خودش می ماند تا لحظه مرگ!

یکی اسیر دنیا و ظواهرش گشته...

و دیگری در عشق دیگری!

و تو آیا دیده ای که هر لحظه که بخواهید مرا، نباشم؟؟؟

دیده ای تلافی کنم یاد نیاوردنتان را؟؟؟

این همه خلقت...

و این همه تنهایی من...!!!

از چه غمگینی؟؟؟

من برای درک معنای عظیم عشق، درس اضافه ای بر تو مشق کردم و تو جسور بودی و خواستی که این درس اضافه را به تجربه بسپاری! به یاد داشته باش عاشق تنها به عشق ورزیدن است که عاشق میماند، نه به انتظار پاسخ معشوق!

معشوقان من، شاید همۀ عمرشان مرا به یاد نیاوردند و بگذارند درپشت درهای بسته نخواستنشان بمانم...

دریغا...

خدا چه عاشقانه...

چه بزرگوارانه تنهاست...!!!