چه قدر قشنگ گفتند......
چه قدر قشنگ گفتند
نابینا غصه نخور ... در دنیا چیز قشنگی برای دیدن وجود ندارد
ما هم که کمیبینیم خود را به کوری زده ایم ...
باور کن ....!!!!!!
ماهی ها گریه شان دیده نمیشود .....
گرگ ها خوابیدنشان ...
و انسانها درونشان....
به سلامتی گرگ
سلامتی گرگ ..
که شاید به اندازه شیر قوی نباشه
ولی اونقدری ابهت داره
که ازش توی سیرک استفاده نکنن...
مدت هاست....
مدت هاست که دیگر شب شب نیست
همین ادامه روز است ...
کمی ساکت تر ......
تاریکتر.........
وبی نهایت غمگین تر......
عمریست......
از کنایه ها نرنج این مردم
کارشان نیش زدن است...
عمریست به هوای بارانی میگویند:
خراب....!!!
قایقی خواهم ساخت ..
آهای سهراب....
قایق دیگر جوابگو نیست کشتی باید ساخت
اینجا مثل من تنها زیاد است....
زندگی به من آموخت....
زندگی به من آموخت همیشه منتظر حمله احتمالی
کسی باشم که به او محبت فراوان کرده ام.....
به سلامتی پسر خاله
به سلامتی پسرخاله که گفت یه روز رفتم نونوایی
نونوا گفت هرکسی اومد بگو پشت سرت وا نسه
نون نمیرسه..
منم هرکی اومد گفتم بیا جلومن واسا ..پشت سرم نون نمیرسه....
شاید....
شاید همه چیزهای از دست رفته یک روز برگردد.....
اما وقتی برمیگردد که یاد گرفتیم چطور بدون آن ها زندگی کنیم....
خدایا دلم میخواهد
خدایا!
دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم
الفبای زندگی را ....
من چیزی شبیه زندگی کردن را فراموش کرده ام ....!!!!
دلم میخواهد خط خطی کنم تمام روزهایی که دلم را شکست .....
وقتی معلم گفت چیزی بکشید اینبار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو...
تفاوت
باران که میبارد همه پرنده ها به دنبال پناهند.....
اما عقاب برای اجتناب از خیس شدن بالاتر از ابرها پرواز میکند.....
این دیدگاه است که تفاوت را خلق میکند!
کودکی اندیشید.....
کودکی اندیشید که خدا چه میخورد؟! چه میپوشد ؟!در کجا منزل دارد......؟!
ندایی آمد که او غم بندگانش را میخورد........
گناهانشان را میپوشاند ..........
و در قلب شکسته آنان ساکن است ......
سکوت......
سکوت خطرناک تر از حرف های نیش دار است
کسی که سکوت میکند روزی سرنوشت حرف هایش را به شما خواهد گفت....
این روزها.....
این روز ها باید دشمناتو فراموش کنی
تنها کسی که میتونه تورو به خاک سیاه بشونه
دوست کاملا مورد اعتماده......
آدم ها را از روی عکس هایشان نشناسید..
آدمها را از روی عکس هایشان نشناسید ...
آدمها از بی حوصلگی هایشان ...
از خستگی هایشان...
از دلتنگی هایشان...
از غصه هایشان...
عکس نمیگیرند...